บุคลากร

ในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีนั้น มีคนจำนวนไม่มากนักที่ทำงานอยู่กับบริษัทเดียวเป็นเวลานาน การพัฒนาอาชีพนั้นเป็นเรื่องการให้เวลา แล้วเลื่อนสู่รายการถัดไปที่ใหญ่ที่สุดบนโปรไฟล์ LinkedIn ของคุณ Zoho นั้นแตกต่าง Zoho สามารถรักษาพนักงานที่ทำงานกับเรามาตั้งแต่แรกเป็นเวลาหลายสิบปีไว้เป็นจำนวนมาก บุคคลากรอันมีค่าเหล่านี้ได้ช่วยฝึกสอนพนักงานรุ่นใหม่ๆ ซึ่งจำนวนมากเป็นผู้ที่เกิดหลังการก่อตั้งบริษัท ความยั่งยืนเหล่านั้นสื่อถึงความสำคัญเกี่ยวกับวัฒนธรรมของบริษัทของเรา และผลกระทบที่มีต่อชีวิตของพนักงานของเรา

ตลอด 25 ปีที่ผ่านมา เราได้เห็นถึงความสำคัญในการทำให้พนักงานของเรารู้สึกว่าได้รับการเติมเต็มจากงานที่พวกเขาทำ ดังนั้น คุณจะทำอย่างไรให้ชีวิตการทำงานมีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ควรมองพนักงานว่าเป็นผู้ที่ควรได้รับการดูแล ไม่ใช่สินทรัพย์สำหรับหาประโยชน์ คุณควรมองพวกเขาที่ศักยภาพ ไม่ใช่ที่ประโยชน์ที่พวกเขาหาให้ได้ คุณมอบหมายงานที่มีความหมายและท้าทายให้พวกเขา และให้เวลาพวกเขาสร้างทักษะและความเชี่ยวชาญที่จะช่วยให้ประสบความสำเร็จ

ความสามารถเพียงอย่างเดียวไม่อาจรับประกันความสำเร็จ บางครั้ง ความสำเร็จเป็นเรื่องของการอยู่ในสถานที่และเวลาที่เหมาะสม การรู้จักผู้คนที่เหมาะสม การได้รับโอกาสในการแสดงความสามารถ แต่เป็นเวลาหลายทศวรรษมาแล้วที่ ดูเหมือนว่าบริษัทเทคโนโลยีทั้งหลายคิดว่าที่แห่งเดียวที่จะหาผู้มีความสามารถได้ (หรือที่ควรอาศัยอยู่) ก็คือเมืองที่มีคนอยู่หนาแน่น มีที่ดินราคาแพง และมีการจราจรติดขัด

แต่ผู้มากความสามารถไม่ได้อยู่ในอาคารสูงเท่านั้น สามารถพบกับงานอันน่าทึ่งได้ในเมืองและหมู่บ้านเล็กๆ ทั่วโลก

ปัญหาสมองไหล

ปัญหาก็คืองานที่น่าสนใจ และมีค่าตอบแทนสูงจะดึงดูดผู้มีความสามารถในท้องถิ่นไปจากที่ที่มีความต้องการมากที่สุด หากจะหยิบยืมคำเปรียบเปรยจากการทำการเกษตรก็คือ ชุมชนห่างไกลขนาดเล็กเหล่านี้กำลังมี "ผิวดิน" ที่ถูกกัดเซาะ

เราได้เห็นด้วยตัวเองแล้วถึงผลกระทบของการกัดเซาะนี้ในชุมชนท้องถิ่น เมื่อคนที่มีหนทางและวิสัยทัศน์จากพื้นที่ชนบทไปสู่งานที่มีผลตอบแทนดี ทำให้โอกาสร่อยหรอและการเจริญเติบโตหยุดชะงัก การปราศจากความหลากหลายทางเศรษฐกิจเช่นนั้น จะทำให้ผู้คนทิ้งถิ่นฐานของตนไป ทำให้โอกาสร่อยหรอลงสำหรับผู้ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง เป็นวงจรป้อนกลับเชิงลบที่ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและข้อพิพาททางการเมืองเป็นอย่างมากทั่วโลก

เราเชื่อว่าการศึกษานั้นควรนำไปปฏิบัติได้และมีความสอดคล้องกับความเป็นจริง แต่น่าเสียดายที่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ไม่ได้ให้ทั้ง 2 สิ่งนี้ ความจริงก็คือ สิ่งที่ชั้นเรียนวิทยาการคอมพิวเตอร์สอนนั้นไม่ได้สอดคล้องกับความท้าทายที่วิศวกรซอฟต์แวร์ต้องเผชิญ การศึกษา โดยเฉพาะจากสถาบันที่มีราคาแพง ควรที่จะช่วยเตรียมตัวถึงสิ่งที่จะต้องพบ แต่หลักสูตรส่วนใหญ่จะสอนเกี่ยวกับทฤษฏีมากกว่าปฏิบัติ

ชั้นเรียนไม่สามารถเตรียมให้เราพร้อมสำหรับความท้าทายที่ต้องเผชิญในโลกแห่งความเป็นจริงในการสร้างบริษัท ไม่มีหลักสูตรที่ว่าด้วย "วิธีสร้างตัวเองใหม่เมื่อเศรษฐกิจล่มสลาย" หรือ “จะทำอย่างไรเมื่อลูกค้าไม่พอใจ” เราต้องคิดสิ่งนี้ขึ้นมาด้วยตัวเอง ในแบบเรียลไทม์

ทำลายวงจรหนี้สิน

นอกจากจะปล่อยให้คนขาดการเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานแล้ว มหาวิทยาลัยยังทำให้พวกเขาตกอยู่ในภาวะหนี้สิน เด็กอายุ 18 ปีต้องยอมเป็นหนี้สินเพื่อกระดาษเพียงแผ่นเดียวที่มีแต่จะด้อยค่าลงยิ่งวันเวลาผ่านไป แทนที่จะเป็นสินทรัพย์ที่ช่วยเสริมสร้างความเติบโต มหาวิทยาลัยกำลังกลายเป็นภาระความรับผิดชอบมากขึ้นทุกที ผลิตอนุชนที่ถูกผูกมัดด้วยหนี้สินที่ต้องชดใช้นานนับสิบปี

เมื่อเราตระหนักว่าใบประกาศนียบัตรนั้นเป็นเพียงกระดาษแผ่นเดียว เราพบว่ามีผู้มีความสามารถจำนวนมากที่ถูกมองข้ามเพราะพวกเขาไม่มีคุณวุฒิ เส้นสาย หรือ GPA เราตัดสินใจว่าคุณไม่จำเป็นต้องเรียนมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะเป็นวิศวกรที่ดี สิ่งที่คุณต้องมีคือความหลงใหล ความกระตือรือร้น และโอกาส